Wild Geese • Mary Oliver
“Οι Αγριόχηνες” είναι από τα γνωστότερα ποιήματα της αμερικανίδας ποιήτριας Mary Oliver. Ακούστε την ίδια να το απαγγέλλει σε ένα απόσπασμα από το podcast OnBeing.
Wild Geese
You do not have to be good.
You do not have to walk on your knees
For a hundred miles through the desert, repenting.
You only have to let the soft animal of your body
love what it loves.
Tell me about your despair, yours, and I will tell you mine.
Meanwhile the world goes on.
Meanwhile the sun and the clear pebbles of the rain
are moving across the landscapes,
over the prairies and the deep trees,
the mountains and the rivers.
Meanwhile the wild geese, high in the clean blue air,
are heading home again.
Whoever you are, no matter how lonely,
the world offers itself to your imagination,
calls to you like the wild geese, harsh and exciting —
over and over announcing your place
in the family of things.
Οι Αγριόχηνες (μετάφραση Κώστας Λιννός)
Δεν χρειάζεται να είσαι καλός.
Δεν χρειάζεται να περπατάς στα γόνατά σου
για εκατό μίλια μέσα στην έρημο, μετανοώντας.
Πρέπει μόνο ν’ αφήσεις τ’ απαλό ζώο του κορμιού σου
Ν’ αγαπά ό,τι αγαπά.
Μίλα μου για την απόγνωση, τη δική σου, και θα σου
πω για τη δική μου.
Εν τω μεταξύ ο κόσμος προχωράει.
Εν τω μεταξύ ο ήλιος και τα καθαρά βότσαλα της βροχής
Διασχίζουν τα τοπία, πάνω απ’ τα λιβάδια
Και τα βαθιά δάση, τα βουνά και τα ποτάμια.
Εν τω μεταξύ οι αγριόχηνες, ψηλά στον καθάριο γαλανό
αέρα, τραβάνε πάλι κατά το σπίτι.
Όποιος κι αν είσαι, οσοδήποτε μόνος,
Ο κόσμος προσφέρει τον εαυτό του στη φαντασία σου,
Σε καλεί σαν τις αγριόχηνες, δριμύς και συναρπαστικός
Ξανά και ξανά αναγγέλλοντας τη θέση σου
Στην οικογένεια των πραγμάτων.