Πόσο άγχος έχετε; • Δωρεάν στρες τεστ
Το στρες είναι παντού και δυστυχώς αγγίζει - σχεδόν - όλους μας.
Σύμφωνα με έναν από τους πιο διαδεδομένους ορισμούς για το στρες από τους ψυχολόγους Lazarus & Folkman το 1984, το ψυχολογικό στρες είναι "η ιδιαίτερη σχέση μεταξύ του ατόμου και του περιβάλλοντός του, την οποία το άτομο αξιολογεί ότι είναι δύσκολη ή ότι είναι πιεστική ή πέρα από τις δυνατότητές του/της ή ότι απειλεί την υγεία και την ευζωία του/της."
Με άλλα λόγια, βιώνουμε στρες όταν αισθανόμαστε ότι οι απαιτήσεις από τη ζωή μας, ξεπερνούν την αντίληψη που έχουμε για την ικανότητά μας να ανταπεξέλθουμε σε αυτές.
Το στρες εξαρτάται από το πόσο ικανοί και ικανές νιώθουμε να τα βγάλουμε πέρα σε όλες τις υποχρεώσεις μας, στα γεγονότα της καθημερινότητάς μας.
Γι᾽ αυτό και τα επίπεδα του στρες που βιώνουν δύο άνθρωποι στην ίδια κατάσταση, μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά.
Αυτό σημαίνει δύο πράγματα:
Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε τα επίπεδα του στρες που βιώνουμε σε κάθε περίοδο της ζωής μας, για να προβούμε στις ενέργειες που χρειάζεται για να ανταπεξέλθουμε σε αυτό.
Καθώς το στρες είναι υποκειμενικό και ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να εκπαιδευτεί, μπορούμε μέσα από συγκεκριμένες μεθόδους και πρακτικές, να αλλάξουμε την αντίληψη που έχουμε για το στρες που βιώνουμε στη ζωή μας.
Με άλλα λόγια: έχουμε επιλογή, έχουμε την δυνατότητα να ενεργήσουμε συνειδητά για να υποστηρίξουμε τον εαυτό μας, έχουμε αυτενέργεια!
Όμως προϋπόθεση είναι να πάρουμε την πλήρη ευθύνη της ζωής μας και των καθημερινών επιλογών μας. Επομένως τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Αξιολογούμε τα επίπεδα του άγχους: Ξεκινάμε αξιολογώντας το στρες που βιώνουμε αυτή την περίοδο της ζωής μας, χρησιμοποιώντας επιστημονικά τεκμηριωμένο εργαλείο που θα βρείτε εδώ.
Ξεκαθαρίζουμε τις προθέσεις μας: Έπειτα θέτουμε την πρόθεση να αλλάξουμε κάτι στη ζωή μας για να το διαχειριστούμε καλύτερα. Αποφασίζουμε ότι θέλουμε να μετατοπιστούμε και να προσφέρουμε βοήθεια στον εαυτό μας, ή να αναζητήσουμε βοήθεια από τρίτους.
Προχωράμε στη δράση: Και τέλος προχωράμε με συνειδητή δράση και αλλαγές στην καθημερινότητά μας για να το αντιμετωπίσουμε.
Ίσως βοηθάει να θυμηθούμε ότι χωρίς αλλαγές, δεν υπάρχει θεραπεία. Χωρίς προσωπική συμμετοχή, δεν υπάρχει βελτίωση. Χωρίς ευθύνη, δεν υπάρχει ελευθερία. Χωρίς αγάπη προς τον εαυτό, δεν υπάρχει αλλαγή. Όλα ξεκινούν από την αγάπη.
Έτσι τέλος μπορούμε να κάνουμε τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό μας :
Με αγαπάω αρκετά για να με φροντίσω;
Και αν ναι, τι θα κάνω από σήμερα για αυτό;
